19.08.2019 honderdenelfdedag 26km van Burgos naar San Bol

Vanmorgen zes uur licht aan. Ik heb goed geslapen. Blijf nog een half uurtje liggen. Dan het ochtendritueel, groet Hanna ( die blijft nog een dag in Burgos) en om zeven uur ga ik naar de bar tegenover en neem een goed ontbijt. Half acht loop ik aan. Na een uur en vijf km gelopen te hebben laat ik Burgos achter mij. En om kwart voor tien loop ik Tardajos binnen. Over de laatste zes km valt niet veel te zeggen. Een saaie, langs en over snelwegen en een rommelig landschap. Het is fris vandaag vanmorgen bij vertrek was het maar dertien graden. Ik heb dan ook mijn pijpen aan mijn broek geritst en mijn fleesvest aangetrokken. Het zal niet meer dan negentiengraden worden. Er waaid een stevige frisse wind. Terwijl ik dit schrijf bij een kop thee komt Clair aangelopen. We begroeten elkaar en hebben een kort gesprek. Dan ga ik weer verder. Het landschap blijft zoals de laatste dagen alleen de heuvels worden minder. Niet spectaculaer. Op een gegeven moment word het eentonig, een rechte brede witte kiezelweg met aan weerszijden een heuvelpunt zodat je niets ziet ik kan me levendig indenken dat als het hier warm is je het zwaar hebt. Na weer ruim twee uur gelopen te hebben kom ik in Hornillos del Camino binnen. Bij de eerste bar ga ik zitten en bestel een koffie en een hamburger. Ik kom er achter dat dit mijn einddoel voor vandaag is. In mijn gedachten was dat nog een dorp verder. Terwijl ik zit te eten komt Clair aangelopen. Ze heeft geen rugzak bij. Ze stopt hier. Ik twijfel het is nog vroeg en goed wandelweer. Ik ga nog vijf km verder. Als ik het dorp uit ben gaat het weer langzaam omhoog. Als ik boven ben zijn de heuvels verdwenen ik loop op een vlakte die ik lang niet gezien heb. Zover als ik kijken kan stoppelvelden. Er is hier wat graan geoogst. Het is eentonig en er staat nog steeds een stevige wind die ik in mijn rug heb en me voortduwd. Ik heb wel mijn vest omgeruild voor mijn jasje. Het vest werd toch te warm. Er vliegen hier veel vogels. Voornamelijk roofvogels. Ik zie Wouwen en steenarenden of slangenarenden of allebei. Ik heb geen verrekijker om het precies te zien. Zwaluwen vliegen her en der, langs de weg vliegen verschillende tapuiten op.  Ik heb genoeg te kijken in mijn eentje. Pelgrims zie ik niet. Na iets meer dan een uur zie ik een bord  met alberque de sambol achthonderdmeter. Ik kan nog niets ontdekken, huizen of zo. Bij een kruizing moet ik naar rechts naar een oase volgens het bord. En dat is het. Een beetje verscholen ligt daar in de middel of nowear de gemeentelijke alberque de sambol. Ik vraag me af wat het is maar ik zie een auto staan en loop de hoek om. Daar zit een pelgrim op een bankje uit de wind. Ik naar binnen. Een vrouw verwelkomt me en schrijft me in. Er lopen niet veel pelgrims zegt ze vragend. Nee ik denk dat de meeste in het vorige dorp zijn gestopt. Veertien euro inclusief diner. Een slaapkamer met vijf bedden een badkamer  een klein keukentje en een kamer met een grote ronde tafel. Was moet je buiten in de poel doen. Er zijn twee plastic bakjes. Ik ga me douchen. Daarna kleren wassen in de poel. Ik hang het met twee wasknijpers en wat knijpers aan een draad in de wind. En ga wat liggen mijn voeten onder een deken en mijn vest aan het is niet warm buiten buldert de wind. Ik schrijf wat tot mijn ogen dicht vallen. Het is vijf uur als ik wakker word. Er druppelen meer pelgrims binnen. Ik hoor ze lachen ik ga nog wat schrijven en dadelijk kijken of de was er nog hangt. Misschien wel weggeblazen.  Alles hing er nog ik had het verankert met een karabijnhaak. Om half zeven was het diner. We waren met vijf personen. Twee jonge vrouwen, een uit Frankrijk een uit  Australie en twee jonge mannen, een uit Taiwan en een uit Amerika. Dus weer een internationaal gezelschap. Er was een grote pan paellea en een schaal salade met tomaten en komkomer. Als toetje een schaaltje pudding. We hadden heel gezellige gesprekken over allerlei uiteenlopende onderwerpen. En uiteraard ieder zijn eigen ervaringen. Ik krijg met mijn tweeduizend km wel veel respect. De gastvrouw ruimt alles op en vertrekt. De laatste die morgen vertrekt moet de deur op slot doen en de sleutel onder de mat leggen. Er zijn ook nog twee fransen maar die hebben hun eigen eten klaargemaakt. Het is nu acht uur ik denk dat het vroeg slapen word en vroeg opstaan.