18.08.2019 honderdentiendedag 26km van San Juan de Ortega naar Burgos.
18 augustus 2019 - Cardeñuela Riopico, Spanje
Vanmorgen om zes uur werd het licht aangeknipt. Ik lag nog wat te doezellen. Ik stond op, naar toilet, beetje wassen pakte mijn spullen en om half zeven liep ik in het donker door de bossen. De maan was volop te zien, langzaam begon het te schemeren en achter mij begon het licht te worden. Voor ik in het eerste dorpje drie km verder was liet de zon zich al voorzichtig zien. Bij een klein barretje stop ik om te ontbijten. Ik wilde een broodje maar zag dat ze een tortilia maakte met tomaten en pepers daarbij nog een stuk brood. Dat zag er zo goed uit dat ik dat ook bestelde met een kop koffie. Tortilia kun je hier overal de hele dag krijgen. Na een kwartiertje weer verder. Meteen weer een fikse klim een heuvel over. Het pad was aan de linkse kant afgezet met rollen prikkeldraad. Militair terrein. Boven aangekomen stond een groot kruis. In de verte zag je Burgos al liggen. Maar ja toch nog een twintig km lopen. Ik daalde af tot ik na twaalf km in Orbaneja Riopico kwam. Weer tijd om te zitten een brocadilo en een glas vruchtensap. Dadelijk moet kiezen tussen een kortere route door een industrieterrein. Of een iets langere langs een vliegveld en een mooiere route. Ik kies voor de laatste. Als ik aan wil lopen klopt de franchese op mijn schouder. "Sava"" wi sava" en weer lachen. Ze komt bij me zitten haar naam is Clair. Ze loopt nog tot Leone dan moet ze naar huis en weer gaan werken. Haar vriend heeft al veel Camino's gelopen. Zo ook deze daarom doet ze deze alleen. De Camino France is toch wel " de " Camino. Die moet je gelopen hebben. Maar goed dat ik achteraf ook hier voor besloten heb. We lopen een stuk samen verder voor ik door ga. Als ik een snelweg over ben staat Hanna, het duitse meisje van gisteren bij een afslag en vraagt of dit de splitsing is? Ik weet het niet maar en twijfel. Geen enkele aanwijzing alleen een pijl rechtdoor. Alles is zo goed aangegeven dus het lijkt me van niet. Ik loop een stuk met Hanna op maar ook dan loop ik verder. Na een half uur begin ik toch te twijfelen. Het indusstrieterrein komt akelig dichtbij. Na nog een kwartier weet ik het zeker. Dit is de orginele saaie route. Maar voordeel is dat hij driehonderdmeter korter is en niet zo moeilijk. Om een uur, na een uurtje door het industrieterrein gelopen te hebben begint de bewoning. Bij de eerste de beste bar. Bar Livepool val ik op een kruk en neem een pilsje. Als je door een saai gebied loopt, recht toe recht aan, ga je toch harder lopen dan normaal. Nu op voor de laatste, toch nog, vier km. Om tien over een ben ik bij de kathedraal is ingepakt, bijna alle grotere kathedralen die ik zie zijn gedeeltelijk ingepakt om gerestaureerd te worden. (Achteraf is dit niet de kathedraal maar een van de vijftien kerken in Burgos). Het is me niet helemaal duidelijk waar de gemeentelijke alberque is. Ik zie de parochieele maar daar kies ik vandaag niet voor. Toch maar even zitten en google maps raadplegen. Zevenhonderdvijtigmeter verder. Het is zondag dus een klein pilsje kan wel. Als ik bij de auberque aankom zie ik links Hanna al zwaaiend aan komen lopen. We zijn tegelijk bij de ingang. Ik veronschuldgde mij omdat ik haar op het verkeerde pad had gestuurd. Maar dat hoefde niet. We vonden het allebij wel speciaal dat we op hetzelfde moment hier aankwamen. Het is een oud gebouw (alleen de voorgevel nog) van binnen compleet vernieuwd. Er kunnen honderdvijtig mensen slapen. Bij binnenkomst een ruime hal en een balie als in een goed hotel. We checken in, vragen of wij bijelkaar hoorden. We zeggen lachend nee. Kosten zes euro. Door een gang komen we in een ruimte waar vijf uittrekbare kasten voor de schoenen zijn. Een grote ruimte als keuken met alles erop en eraan. Wasmachines wasdrogers centrivuges. Ruimte waar fietsen kunnen staan. Met een moderne lift naar de derde verdieping. Links en rechts een zaal waar stapelbedden staan afgeschermd door schotten tussen de bedden grote kasten waar je rugzak in kan schuiven. Als je doorloopt kom bij genoeg douche's en wc's. Ook wasbakken zijn volop aanwezig. Dit alles in een perfecte staat. Iedereen heeft zo zijn prive plekje met een lampje en een stopcontact. Hanna ligt langs mij. Dat wil zeggen met de hoofden naar elkaar. Zoiets had ik mee moeten maken toen ik vijfentwintig was inplaats van zesenzestig. Ik rust wat en ga de echte kathedraal bekijken. Het is wel een indrukwekkend gezicht. Het is zondag dat kun je zien aan de drukte. Ik loop wat door het centrum en zoek een terrasje op. Ik kan pas om acht uur eten dus ik ga nog een tijdje op bed liggen. Om acht uur loop ik naar een restaurantje wat ik gezien heb. Als ik binnen kom zit daar het Deens echtpaar en ze vragen of ik bij ze kom zitten. Ze hebben net een pelgrimmenu besteld. Ik doe het zelfde. Zij heet Golwiet, vraag niet hoe je dat uitspreekt, hij heet Anne. Zij gaan naar Santiago en komen daar zeven september aan. Hebben alles vooruit geboekt. Dat zal mijn datum dan ook ongeveer zijn denk ik. Ik heb ze de eerste dag na pamplona getroffen dus we lopen gelijk op. We hebben gezellig gekletst. Ik zal ze de komende dagen wel weer zien.
Dòr godde nie van dout.As ge mar lol het.Welterusten en morgen weer een plezierige wandeling
Keep on walking: voetje voor voetje 👍
Het einde al een beetje in zicht...top!!!!