15.09.2019 honderdachtendertigstedag van Porto naar Eindhoven

Half zeven wakker. Alles pakken als nu de taxi maar komt. Vijf voor zeven hoor ik een auto stoppen, ja hoor de taxi. Het is dezelfde die me gisteren bracht. Hij had nog ritjes tot zes uur gehad dus kon dit ook nog wel. Half acht op het vliegveld. Even zoeken naar de plek waar ze mijn rugzak konden sealen. Is voor een rugzak wel goed. Met al die losse delen is er veel kans dat hij ergens achter blijft hangen met de kans op stuk gaan. Even gewogen, negeneneenhalve kg. Mooi mag tot tien kg zwaar zijn. Naar de balie. Toen ik net in een lange rij stond ging er naast mij een nieuwe balie open. Stond ik bijna vooraan. Na tien minuten koffer afgegeven en naar de beveiliging. Ging ook goed, alleen mijn riem moest op de band met het gevolg dat mijn broek dan meteen op mijn knleen hangt. Al bij al zat ik om kwart over acht aan een lekker broodje met koffie. Kwart voor negen in de rij voor het vliegtuig. Om tien over negen zouden we vertrekken. Dit werd tien voor tien. Een paar uurtjes doezelen, lezen, doezelen en dan zijn we in Eindhoven. Ik zie door het raampje dat ik door een flink aantal mensen met spandoeken word opgewacht. Ik zit in de midden van het vliegtuig dus bijna als laatste uit het viegtuig. Ik word hartelijk ontvangen door Jolanda mijn kinderen en veel vrienden. Even zwaaien een paar foto,s maken. Ik voel me wel vereerd met zo,n ontvangst. Ook een beetje onwennig al die aandacht. Van de andere kant, ik heb toch wel vier maanden gelopen. Naar de loopband wat natuurlijk lang duurt. Dan het sealplastic er af halen, wat zonder mes nog een hele klus is. Dan rugzak een laatste keer om. In de hal een geweldige ontvangst. Daan en Tuur rennen meteen op me af en we knuffelen met tranen. Dan iedereen een kus en knuffel. Wat weer even duurt. In de auto en naar huis na viereneenhalve maand. Thuis weer een ontvangst door familie en vrienden. Alles versiert van de straat tot op het binnenplein wat tot feestplaats was getransformeerd. Weer felictatie,s ontvangen.  Weer thuis na een zo lange tijd. Ik onderga het een beetje onwennig. Het is een erg warme thuiskomst. Fijn om te zien dat ik zoveel vrienden en familie heb die het fijn vinden dat ik weer thuis ben. verder was het een gezellige dag. Een stevig wandposter van een bij twee en een halve meter met prachtige foto,s van mijn wandeling gekregen. Om twaalf uur moe naar bed.  Heerlijk om in mijn eigen bed weer naast Jolanda te kunnen liggen.