11.05.2019 elfde dag 28km van Namur naar Dinant.

Vanmorgen half acht opgestaan.  Vanacht werd ik om twaalf uur wakker  er kwam nog iemand slapen na wat gerommel werd en stil en sliep ik weer in. Om zes uur werd ik wakker moest naar de wc. O ja pasje van de deur waar heb ik dat gelaten. Zaklamp aan en zoeken rommellen in tassen en rugzak, dan maar een tas tussen de deur. Toen ik terugkwam wist ik weer gewoon in mijn broekzak. Om half acht kleren aan en ontbijten. Zag er goed uit. Melk of yogert met musly soorten brood en beleg volop, eitje, koffie, vruchtendrankjes. Helemaal top. Om negen uur aangelopen. Waar heb ik mijn credential voor de stempels gelaten. Rugzak af en zoeken. Gevonden bij mijn paspoort. Moet toch ee s iets aan haan doen. Weten waar ik mijn belangrijke spulle laat voor ik ze eens echt kwijt ben. Aan gelopen na twee km kwam ik langs een aldi, inkopen gedaan voor vandaag en morgen. Morgen is het zondag zijn alle winkels dicht. Na zeven km even rusten en vast wat schrijven. U krijg ik het een beetje koud dus ik loop aan. Zal niet spectacileir worden nog een kleine 20km kangs de maas. Wel mooi. Afkorting genomen dat heb ik geweten moest je een berg overklimmen. Het laatste stuk stijl!!!  Jonge jonge. Weer een km verlopen natuurlijk naar beneden wat wel lekker ging. Verkeert terug, en dat ging niet zo lekker had weer een paadje tussen twee huizen over het hoofd gezien. Ik snap dat maps.me. die paadjes kan vinden. Eindelijk zag ik de maas beneden mij liggen, echt beneden. Een gruwelijk stijl rotsig modderpaadje. Als ik mijn stokken niet had gehad was het niet gelukt ondanks dat er af en toe een stuk touw hing. Beneden aangekomen een smal paadje langs de afrastering  van een spoorlijn. Toen een donker nat tunneltje waar ik net doorging maar ik moest wel bukken zo laag en toen stond weer aan de maas. Even wat gegeten en snel door gelopen want ik lag achter op mijn schema. Om kwart over vijf stond ik bij de abdij van Leffe. Een vrouw dit open pelerin wi wi. Zij kon alleen maar Frans maar wees de weg  waar ik moest eten en slapen. Gang in gang uit door de keuken buiten op een binnenplaats een ander gebouw in zes trappen op en we waren er. Helemaal nieuw verbouwd twee kamers toilet en twee douchesruimtes. Zag er allemaal goed uit op de grootste kamer staan drie bedden op de andere twee. Ik voor de grootste gekozen. Snel douchen en meteen maar mijn klerwn wassen want die waren wel bezweet geraakt vandaag. Alle radiatoren op de kamers en badkamers op vijf gezet en volgehangen met mijn kleren. Toen snel naar de Vepres dat begon om achtienuurdertig. Ik kon er niet komen een aantal deuren gehad, dan masr buitenom naar de kapel. Ja hoor deur open kom je in zo,n ijzeren kooi met een klein deurtje wat open ging ik zag nog iemand zitten waar ik me bij aan sloot voor het altaar zaten acht monniken in witte pijen. Ik dacht dat ik telaat was maar de klok sloeg net half zeven. De monniken stonden op en liepen achter het altaar naar zo,n houten zetels in u vorm en twee rijen.alles van bruin hout met rugleuning anderhalve meter hoog. Die man, een afrikaan,  waar ik achter zat stond ook op knielde voor het altaar en ging ook in zo,n zetel zitten. Ik liep maar achter hem aan en ging ook op een zetel zitten. Ik er lagen twee boeken. En allemaal pakten ze de dunste was een zangbundel in het frans. Een van de monniken noemde de bladzijde op maarwist ik nog niks. De man langs  liet het nummer van de bladzijde zien. En dat deed hij steeds bij het staande zingen. Toen gingen we zitten en het misboek erbij weer het zelfde verhaal. Maar die man naast mij had eigenlijk geen boek nodig hij kon alles uit zijn hoofd. Op een gegeven momentkon ik het niet vinden en toen wisselde hij onze boeken zodat ik zeker op de goede blsdzijdr was waar ik dus toch geend woord van kon lezen. Op een gegeven momement was het voor mij wel genoeg die zetels zaten voor geen meter deden zelfs pijn in mijn rug. Gelukkig konden we gouw genoeg gaan staan en dacht ik dat het afgelopen was. Nee ze gingen allemaal op hun knieen voor het altaar zitten inclusief Martien. Na weer wat gebeden en gezwaait te hebben met een monstrans was het toch afgelopen. Ik liep maar achter die afrikaan aan. Stonden we opeens in een vierkante binnenplaats met van die gangen er om heen waar je rond kunt lopen. Die afrikaan bleek een priester uit Nigeria te zijn. Ik keek wat rond en opeens was hij weg. Ik wa deuren geprobeert maar wist helemaal niet waar ik was. Opeens was ik op de monniken verblijven. Een wees die kant uit. I dont no de way zei ik. Tien liep hij me voor door weer wat gangen en weer een andere binne plaats naar de eetzaal. Een tafel met tien stoelen. De tafel werd vol gezet met brood verschillende soorten vleesbeleg een schaal met wel tien soorten kaas een pan soep e  nog van allerlei zoet beleg. Verschillende pudinkjes waren er ook. Ik stond alleen in dat vertrek en vlug wat foto,s gemaakt. Komen er acht vrouwen binnen van vijfendertig tot zestig jaar schat ik. Gaan zitten en kwebbelen en beginnen soep op te scheppen ik kreeg de eerste kom en ging maar ergens in de midden zitten. Kan im overal goed bij dacht ik. Je suis pellerin de pay bay. Je ne pa parl France. Zei ik eentje zei engli maar gelukkig sprak er een wat nederlands. Bleken profesionele zangeressen te zijn. Die af en toe de mis daar kwamen ondersteunen met zang en uitbeeldingen. De mis begint om half elf zij ze. Jammer ben ik al weg. Ondertussen was er ook nog een schaal penne neer gezet met een tomatensausje. Ik heb maar goedzitten buffelen van al dat eten. En ben op zoek gegaan naar mijn kamer. Onderweg kwam ik de nederlands sprekende pater tegen die vroeg hoeveel km ik had gelopen, achten twintig zei ik . O la la zei hij zeker niet meer hoor. Ik vroeg of ik morgen binnen kon maar hij zei dat de deur open zou zijn. Nu zit ik op mijn kamer zonder bier dit verslag te maken en ga il bijna slapen. Morgen Givet in frankrijkeenentwintig km.

.