10.08.2019 hondertentweededag 22km van Pamplona naar Obanos.

Vanmorgen half acht opgestaan. Aangekleed en rugzak gepakt. Taxi gebelt" kan ik engels spreken, no, oke taxi camping azbaza, si oficina de registro, si now, si, grasias." . Afscheid van Peer en Maria genomen en met jolanda naar de ingang gelopen en wachten of er een taxi komt? En waarempel binnen tien minuten was er een taxi. Nog even innig met Jolanda geknuffelt en op naar de kathedraal van Pamplona. Bij het eerste barretje een ontbijtje genomen en een beetje onwennig weer gaan lopen. Ik heb een beetje spierpijn in mijn bovenbenen van het fietsen. Gisteren hadden wij samen met Peer en Maria fietsen gehuurd en zijn over een prachtig fietspad naar Pamplona gefietst. Met spierpijn als gevolg. Jolanda en ik hebben een heel relaxte week op de camping gehad. Goed gegeten en gedronken. Heerlijk lui aan het zwembad gelegen op fijne ligbedjes. Ook twee keer fietsen gehuurd, maar dan kwamen we niet verder dan twee dorpjes op tien minuten fietsen waar we inkopen deden en op diverse terrasjes lekker geten en gedronken. Waarbij Jolanda mij steeds probeert vol te stoppen. Ik moet weer op gewicht en sterkte  komen zegt ze liefdevol. Het is niet onplezierig hoor, ik onderga dit met een grote glimlach. Peer en Maria zijn donderdag aangekomen en gaan samen met Jolanda op weg naar huis. Ik volg ongeveer drie kwartier de roestvrijstalen schelpen in de weg om Pamplona te verlaten. In de verte zie ik de heuvels weer opdoemen. Na nog twintig minuten loop ik door een dorpje waar een zeven km lange klim  met toch weer vierhondervijftig meter hoogte verschil. Mijn vrienden zijn net tevroeg gestopt. Na in totaal elf km stop ik in een dorpje en neem een stokbrood met tortilia en koffie. Na drie kwartier rust, ik moet weer wennen aan mijn nieuwe schoenen. Het leer is soepeler en de leest net iets smaller, ga ik voor de laatste drie km omhoog naar de alom bekende pelgrim siloueten. Het uitzicht is weer subliem. Ook loop ik weer door zonnebloem velden die nu rijp zijn om geoogst te worden. Ik ben inmiddels al zowat een heel seizoen van huis. En heb de zonnebloemen en de verschillende soorten granen zien opkomen, rijp worden, en geoogst worden. Zo klim ik door tot de top. Het is voor mij wel plezierig om nu zelfs verschillende mensen in te halen.  Boven foto's gemaakt bij de silouetten. En een driehonderdzestig graden foto gemaakt. De beelden al zo vaak voorbij zien komen en nu ben ik er zelf. Nu de  afdaling inzetten. Is best heftig, stijl en over losse kiezelstenen. Ik heb al een tijd last van een elleboogslijmbeurs ontsteking. En nu merk ik dat ik die opgedaan heb bij de afdalingen in de piryneeen. Te hard op mijn stokken leunen. Ik probeer mijn eleboog wat te ontzien wat niet meevalt. Ook voel ik mijn bovenbenen sterker die ik gisteren bij het fietsen wat te sterk heb gebruikt.   Na het ergste stuk stop ik bij een man die met een tafeltje wat meloensstukjes en blikjes drinken verkoopt. Even rusten en weer verder. Drie km voor Puenta la Reina vind ik het genoeg en stop bij een albergueu in  Obanos. Ik krijg voor negen euro een bed ga me douchen de was doen en even liggen. Komt een jonge Belg naar me toe vraagt of ik snurk. Ja soms wel soms niet. Hij had al drie dagen niet geslapen door snurken. Geen probleem ik  ga in de verste hoek liggen.  S'Avonds in de bar bij het pelgrimsmenu zitten we ao85samen met een Oostenrijkse die healings therapie geeft te eten. En dan merk ik wat onlangs in de krant stond klopt. Veel mensen die de camino lopen hebben problemen met zich zelf. Ook deze Belg. Ik heb nog een gezellig gesprek  met de Oostenrijkse. En ga nog even dit schrijven. Ik heb nog een koffie besteld. Maar nu ben ik inmiddels ingesloten door de plaatselijke bevolking . Het cafe puilt uit en het geluid is best heftig. Spaanjaarden zijn best heftig getaald. Het is half tien en ik ga naar mijn slaapplek. Morgen heb ik geen ontbijt. Eerst drieen een halve km lopen en dan ontbijten in Puento La Reine.