28.07.2019 negenentachtigstedag 18km van Orrison naar Roncevalles

Zeven uur ontbijt kwart over acht weg. Het is droog en hebben naar beneden uitzicht. Naar boven gaan we de wolken in. Vandaag ongeveer zestien km voor de boeg. De eerste zes km erg stijl dan zes wat minder stijl en dan vijf stijl omlaag. We gaan van achthonderdmeter naar veertienhonderdmeter. Ik begin meteen in de bergversnelling, langzaam. Het regent niet maar het is maar twaalf graden. Ik heb mijn truitje met lange mouwen en een jasje aangedaan. Het gaat voorspoedig. Wel zitten we weer snel tussen de wolken. We lopen eerste twee uur over asfalt. Dan door de bergweiden verder omhoog. We hebben een belegd stokbrood bij. Om twaalf uur houden we even stil om te eten. Alles is nat en we blijven staan. Het waait koud en een beetje motregen. We blijven niet lang staan. We moeten nog een laatste stukje stijle klim bedwingen en dan de laaste vijf km stijl omlaag. Op veertienhondertmeter aangekomen moeten we kiezen, over de weg naar beneden of door het bos? Het advies is als het nat is de weg te nemen. Het bos is dan te glad. De keuze is gauw gemaakt. De weg dus. Dit geeft geen problemen en zo zijn we om een uur afgedaalt tot in Het Spaanse Roncesvalles. Ja inmiddels in Spanje geariveerd. Weer een mijlpaal. Hier is een opvang in de Abdij. We checke in en betalen tweeentwintig euro voor slapen en pelgrimsmenu. Ik heb bed nummer hondertzevenenveertig. Mark hondertachtenveertig. We mogen pas om twee uur naar boven. We eten het restant van ons broodje en fruit op de binnenplaats op. Dan lopen we naar het toeristenrestaurant en drinken daar koffie. Om kwart over twee gaan we onze bedden zoeken. Er zijn vihf Nederlandse hospitalie aanwezig. Het is nu druk bij het incheck bureua. We moeten naar de eerste verdieping. In lange gangen hokjes met vier stapelbedden en rugzakkluizen. Ziet er goed uit. Zien bekende gezichten van gisteren. Installeren ons en douchen. In de kluis moet een euro om te sluiten. Ik ga naar beneden waar het erg druk is bij het kantoor. Ik vraag aan een nederlandse hospitalier waar ik kan wisselen. Hij doet het even voor mij, hoef ik niet in de rij te gaan staan. Kluisjes op slot en naar buiten om formule 1 te kijken. Max verstappen. Mark lukt dat met zijn telefoon. Ik kijk half mee en schrijf mijn verhaaltje. Om vijf voor zeven bij eetzaal??? Niemand te zien. Komt een vrijwilliger voorbij, waar kunnen we eten? Niet hier, buiten de abdij zijn drie restaurants en op je kaartje staat waar je moet zijn. Oke'. Snel er heen gelopen. Moeten we nog tien minuten wachten voor we naar binnen kunnen. Allemaal tafels gedekt, de soep staat al klaar met een pan macaroni, water en twee flessen wijn. Naar binnen en aansluiten naar voren. Wij zitten met drie duitsers en vier denen aan tafel. Soep met macronie. Keuze uit vis of kip en ijs na. En alles net zo vlug als dat je dit leest. Om acht uur komt de volgende shift. We kletsen gezellig met duitsers en denen. Na afloop nemen Mark en ik nog een biertje op het terras. Om negen uur naar de kamer. Om tien uur moet je er in liggen. Ik ga Jolanda nog even bellen. Beneden zit een spanjaard met een gitaar te zingen. Eberdien een nederlands meisje wat gisteren ook in gite zat roept me en ik ga even langs haar zitten te luisteren. We kletsen nog wat en om tien uur lig ik op bed. Lampen uit maar nog wel even mijn verhaal af maken. Morgen geen ontbijt en moeten om acht uur vertrekken. We hoeven maar twaalf km naar het dorpje waar we onze geliefden en vrienden zullen treffen. Zij pakken de bus van drie uur in Pamplona en zijn rond vier uur bij ons. Dus in het eerste de beste dorpje gaan Mark en ik lekker ontbijten, en dan rustig verder wandelen.