17.08.2019 Honderdennegendedag 24km van Belorado naar San Juan de Ortega

Vanmorgen zes uur op. Er stond een ontbijtje wat je zelf kon maken. Naast mij staat een Italiaan die had nog een tomaat, een halve avocado en wat ham over. Wil jij dit? Ja dat lust ik wel. Had ik dus onverwachts een luxe ontbijt. Die Italiaan was met de fiets. Maar pakte vandaag de bus naar Burgos. Hij had iets aan zijn been. Ging een paar dagen rusten. Om half acht aangelopen eerst weer langs de autoweg maar toch landzaam afbuigend. Ik kom wat kleine plaatsjes tegen maar loop door, heb een goed ontbijt gehad. Ik zie weer eindeloze stoppelvelden met af en toe een paar velden met zonnebloemen. Het is zaterdagmorgen overal om me heen hoor ik schieten. Ik zie ze ook, met een paar honden voor zich uit lopend die alles opjagen lopen ze schietend de velden af. Er liggen ook overal gigantische strobalen. Ik vroeg me af hoe ze deze toch op gingen halen. Nu zie  ik een tractor met daar achter een grote kar. Daar aan vast zit een grote schuif waar de strobaal door een arm voor de tractor mooi recht voor komt en hem tot vier hoog opstapelt. Na twaalf en een halve km kom ik in Villafranca Montes de Oca een klein plaatsje,  hier stop ik. Neem koffie en een broodje en ga mijn verhaaltje beginnen. Ik trek even mijn schoenen en sokken uit om mijn voeten wat rust te gunnen. De volgende vier km moet ik toch weer tweehonderd meter omhoog. Waarin ik de eerste anderhalve km al honderdveertig meter moet overbruggen. Toch weer tien procent. Een Francese komt ook op het terras zitten. Haar zie ik ook al een dag of vijf. Twee keer in dezelfde auberge geweest en overdag haal ik haar steeds langzaam in en op het terras komt ze steeds weer bij. Zij weet inmiddels mijn naam, ik die van haar nog niet. Zij kan maar een paar woorden Engels dus wij houden het steeds maar op vriendelijk lachend elkaar welkom hetend. Na drie kwartier ga ik verder en zet de klim in. Eerst door open terrein langzaam overgaand in lage eikenbossen. Langs de kant veel adelaarsvaren en bloeiende struikheide. Als ik boven ben haal ik de francese weer in. Ik loop een stukje met haar mee. Ze vraagt of ik een foto van haar wil maken, haar (zes) kleinkinderen vragen daar om. Ik loop door en een aantal km verder staat een stalletje in de bossen met drank en wat eten. Ik heb dorst neem een glas cola en stuk watermeloen. En weer verder door de bossen. Het is inmiddels boven de dertig graden en dat merk je wel. Na nog eens een uur begin ik toch te verlangen naar een teken van bewoning of zo. Om iets voor twee zie ik een kerktoren of iets wat daar op lijkt boven de bomen uitkomen. Het is een kloostercomplex met een auberge, twee barretjes een hotel en een paar huisjes. Ik ga zitten om een broodje te eten en een biertje te drinken heb ik wel verdient vond ik. Dan inchecken, douchen, wasje en even plat. Ik slaap op een zaal met negen stapelbedden. Dan is er nog een zaal met ook een stuk of tien stapelbedden. Wat ik kan zien zijn de meeste wel bezet. Langs mij ligt het duitse stel wat een paar dagen geleden ook langs mij lag. Dus weer even duits praten. Morgen is voor hen de laatste dag. Dan zijn we in Burgos. We eten om half zeven, om kwart voor zes ga ik in de bar een wijntje drinken. Zeventig cent voor een glaasje, ik durf er nog er een te nemen. Het Deense echtpaar zie ik hier ook weer. Nu moet ik me haasten het is zowat halfzeven. Had niet gehoeven ik ben de eerste. Ik moet een dienblad pakken, bestek, een glas, een diep bord en een plat bord. Het duurt even voor ik het goed doe. Ik loop langs het buffet de eerste seveerster schep een kop soep vol. Dan de tweede schept het diepe bord vol pasta. De derde schept op het platte bord friet en twee stukken vlees, de vierde complenteerd het met wat sla. Als laatste kan ik kiezen uit een sinasappel of yogert. Dan brood en ketchap en een servet. Nu kan ik gaan zitten. Achter mij komt een jonge man uit slowakiee die bij me komt zitten. Langs hem gaat een meisje zitten en langs mij ook. Zij zijn duitse. Ik dacht dat ze samen waren maar dat is niet zo. De slowaak en het duitse meisje lopen al een aantal dagen samen. Het meisje langs mij is gestart in Pamplona maar moest twee dagen op haar koffer wachten. Bij de eerste dag lopen zaten haar voeten onder de blaren en heeft ze een fiets gehuurd waarmee ze naar Burgos rijd. Als ik aan de friet begin is deze natuurlijk koud. Maar al bij al heb ik genoeg gegeten. Ieder verteld haar of zijn  verhaal. Ik oogst natuurlijk wel respect met mijn verhaal. Om half acht ga ik nog even naar de bar om een wijntje te drinken en mijn verhaal af te maken.