15.06.2019 zesenveertigstedag 13km van Luzy naar Issy-L'Eveque

Vanochtend voor mezelf ontbijt gemaakt. Gisteren eieren gekocht en lekker een paar eieren gebakken en twee gekookt om mee te nemen. Opgeruimd en vertrokken. langs de bank wat geld pinnen want ik weet niet wat ik de komende dagen tegenkom. Bij de VVV naar binnen en een stempel gevraagd. Ik wilde eigenlijk naar Gury dus ik vroeg of hij kon zien of er slaapplaatsen waren. Nee een hotelletje vijftien km verder. Te ver voor mij. Er was ook nog een gite hondertvijftien euro. Ik zei dank u zeer ik zie wel wat er gebeurd. Het weer word morgen beter zei hij nog. En weer lopen. Zwaar  bewolkt. Beetje saaie weg. Steeds maar rechtdoor en heuveltje op en heuveltje af. Na een uurtje ben ik wat hoger gekomen en zijn de vergezichten wel weer mooi. Ik loop een beetje je met mezelf. Waar zal ik slapen mijn benen zijn nog moe mijn rugzak zit niet lekker. Ik krijg hem niet meer strak genoeg ben teveel afgevallen. Maar er is maar een weg vooruit. Na twee uur toch acht km verder, ik zit in een heftige klim, even pauzeren op een aardig plekje met uitzicht. Bekertje yogert, een kiwi en een notenreep. Over vier km kom ik in een dorpje waar een kerkelijke refuge is, heb ik niet zo,n goede ervaringen mee, en een camping. Daar verhuren ze huisjes a' zestig euro.  Best veel maar ik moet iets. Als ik daar nu eens twee dagen blijf?  Ik voel me moe en ik besluit dat toch te doen. Eten, morgen is het zondag en campings zijn zo klein dat er alleen in hoog seizoen wat eten te krijgen is. Ik zie wel. Nu ik dat besluit genomen heb voel ik me al lichter. In het dorpje aangekomen staat er een bordje cafe restaurant hondert meter. Ik ga daar eerst maar eens een flinke bak koffie drinken. Onderweg kom ik een klein supermarktje tegen dat is ook fijn. Bij het cafe naar binnen, een man aan de bar en een man zit de krant te lezen. Staat op, heeft een witte schort aan, en komt meteen naar mij wat ik wil. Koffie grande. Ik heb mijn rugzak nog om en mijn stokken nog in mijn hand. Snelle bediening hier. Ik ga zitten, koffie, hij achter zijn krant, komen man en vrouw binnen. Nederlanders denk ik. En ja als ze praten hoor ik het, komt een vrouw aan waar zei iets bestellen in het nederlands. Komt goed uit, weten jullie misschien een slaapplaats die een beetje redelijk in prijs is. Ja wij zaten op de camping met onze camper dat was niet duur. Maar de eigenaarresse, zei hoort bij die man met die schort, weet misschien wel iets. Jazeker hier om het hoekje is een refuge is vier jaar geleden helemaal verbouwt. Kost elf euro dacht ze. Klinkt goed. Zit een briefje op de deur met telefoonnummers. O die heb ik dan denk ik ook wel. Wil jij voor mij bellen. De eerste twee nummers geven geen gehoor, veroudert. Ik loop er even heen en schrijf de nummers op. Meteen de eerste al raak. Komt meteen de sleutel brengen. Hij laat me alles zien. Hoeveel nachten een of twee? Weet ik nog niet. Meteen weer overmoedig he. Ik reken een nacht af is inmiddels dertien euro geworden. Bel morgen als ik blijf. En zo ziet alles in een uur er weer anders uit. Even contact gehad met Jolanda via videobellen met whatsap. Wat erg goed gaat. En maar besloten om mijn lijf wat rust te gunnen. Dus morgen blijf ik nog een nacht. Naar het restaurant om wat te eten. Een pilsje aan de bar gedronken. Vraagt de kok of ik tong lust. Ja lust ik wel, ja maar echte tong he geen vis. Oke, ook goed veertig jaar geleden toen ik trouwde aten we ook koeientong. Een tonijnsalade vooraf? Perfect. Zitten nog een aantal mensen meer. Niet allemaal tong. Ik hoor ook  canard. Maar goed gegeten kaasplankje na. Doordeweeks dertien euro. Weekendprijs zeventienvijtig. Een karafje wijn. Een portje als afsluiter en ik ga naar mijn stekje. Het is pas negen uur. Maar even dit verhaaltje afgemaakt. Nog even lezen en dan lekker slapen. Morgen rustdag niet te laat naar de boulangerie anders is het brood op. En even naar de winkel voor twaalf uur. Zondags heeft de kok vrij. Alleen de bar is open. Geen probleem ik maak zelf wel iets. Het is een lang verhaal geworden. Tja ik heb niets anders te doen.