14.08.2019 honderten zesde dag. 19km van Logrono naar Ventoza.

Om kwart voor zeven op. Eerst op zoek naar een barretje om te ontbijten. Ik zie zes politieagenten koffie drinken, daar zal het wel goed zijn. Naar binnen koffie gedronken en een paar broodjes gegeten. Even zoeken waar de camino loopt en verder. Na driekwartier ben ik Logoro uit. Het gaat over in een gebied waar veel word gehardloop em getrimd. Dit gaat over in een recreatiegebied met speeltuinen voor kinderen veel wandelpaden en een groot meer. Dit alles perfect bijgehouden. Het loopt plezierig. Langzaam verandert de omgeving in druivenvelden en moet ik toch weer een heuvelrug over. Even een havy klimmetje naar de top. Vandaar langs een autosnelweg. Afgeschijden door een hekwerk van gaas wat door pelgrims volgehangen" gevlochten" met kruisjes gemaakt van hout. Over de heuvelrug zie ik Navarrete liggen, de eerste pleisterplaats. Ik loop door allerlei kleine irigatiekanaaltjes waar flink water door loopt. Ook zie ik de eerste blauwe druiven rijpen. Bij de eerst bar stop ik. Neem een glas jus de orange en een broodje. Buiten denk ik heb nog helemaal geen honger dus ik pak hem in voor vanmiddag. Even mijn schoenen en sokkenui. Ze branden een beetje en onder mijn rechtervoet heb ik een ekstersoog of eeltplek die toch wel iriteerd. Heerlijk op de koude tegels. Ik heb inmiddels toch weer twaalfeneenhalve km afgelegd. Ik heb besloten vandaag wat rust te nemen. Ik loop tot Ventoza wat nog ongeveer zeseneenhalve km is. De weg gaat door het stadje. Ook hier zijn wat festiviteiten. In het centrum zijn ze een geluidsinstalatie aan het testen. Af toe klinken er harde knallen. Op een gegeven moment roepen twee oude vrouwtjes naar mij. Ik loop verkeert ik moet links af. Het stadje uit een tijdje langs de autoweg en dan geleidelijk er van af totdat we tussen druivenvelden lopen. Het is de hele dag al vol zon. De temperatuur is achtentwintig graden. Ik heb mijn pet al een tijdje op en zet nu ook mijn zonnebril op. Mijn schoenen even uit heeft mijn voeten goed gedaan. Moet ik onthouden. Voor me loopt al een tijdje een vrouw. Bij een mooi uitzicht vraagt ze me om een foto te maken. Zij komt uit Italie, Rome. Ze is in Sant Jean Pie de Port gestart. Ze wil naar Finistera. Ze heeft op zes september een vlucht terug geboekt. Ze had het wat makelijker ingeschat. Nu is ze al blij als ze Santiago haalt. We lopen af en toe wat kletsend door naar Ventoza. Op het eerste terras gaan we zitten en halen wat te drinken. Ik neem een biertje. Dan ga ik opzoek naar de alberque. De Italiaanse gaat nog negeneneenhalve km door. Het is een klein dorpje dus de alberque snel gevonden. Inchecken en dan op het buitenterras mijn broodje opeten. Ik koop een banaan en een grote tomaat een pak sinasappelsap maakt het compleet. Heb ik meteen genoeg voor morgenvroeg. Er zitten vier Duitsers en een Amerikaanse buiten. In de keuken zitten drie Italianen te eten. Even gezeten en dan douchen mijn voeten insmeren en even lekker gaan liggen. Om half zes ga ik weer naar buiten en zijn de Italianen zeven personen. En nog een aantal waar ik de nationaliteit niet weet. Wel zitten de twee franse vrouwen voor de derde keer in de zelfde alberque. We praten lachend wat maar zei kennen maar een paar woordjes zodat we snel zijn uitgepraat. Er zijn hier kamers met steeds vier stapelbedden. Ik slaap met een Italians stel,een Italiaanse, twee duitse meisjes, en  een Amerikaanse. Ik loop het dorp in om ergens wat te gaan eten. Morgen maak ik het af moet nu gaan slapen.