10.09.2019 honderddrieendertigstedag 24km van Santiago naar Negreira
10 september 2019 - Negreira, Spanje
0m zeven uur op. Naar een barretje en samen ontbijten. Om kwart voor acht aanglopen. Uit gezwaaid door Maartje die nog een half uurtje blijft zitten alvorens zij naar het busstation loopt. Santiago ben ik in vijf minuten klimmend uit. Als ik omkijk zie ik de kathedraal boven alles uitsteken. Mooi voor een foto. Dan draai ik rechts een bospad op door een gemengd eukalyptes bos. Weer erg mooie paden in een mooie omgeving. Heuvelachtig waardoor je mooie uitzichten krijgt. Na vijf km op een km paaltje een lief berichtje van Maartje. Is ze gisteren helemaal heen gelopen om mij te verrassen. Erg lief en mooi. Ik loop nog vijf km door alvorens kofiie te drinken. Mijn jas weer uit gedaan. Die had ik halverwege aangedaan, even als mijn rugzakcuver. Na een aantal kleine regenbuitjes. Ik krijg nu meteen de laatste rood aan geduide klim. Tweehonderd meter in iets meer dan anderhalve km. Daar krijg je het van zelf warm van. Na nog wat up en downs weer even stoppen wat eten. En na rust weer verder voor de laatste zes km. Om half vier na wat zoeken de alberque gevonden. Er is niemand bij de receptie. Het is een kleine alberque en ik ben bang dat hij vol is. Toch maar zgaan zitten en wachten. Er zit nog een meisje te wachten. Na een tijdje pak ik mijn miam miam dodo, en kijk naar twee andere adressen. Ik besluit om te gaan en het meisje gaat met me mee. Ze komt uit Duitsland en heeft de Norte en primitivo gelopen. Is ook al meer dan een maand onderweg. Ze heeft een tentje bij en dat al een aantal malen moeten gebruiken omdat de alberque's vol waren. Ik had al gehoort dat het op del Norte druk was. Bij alberque staat het vrouwtje al buiten. Ze had me toen ik in het stadje kwam al aangesproken. Ze zij dat de gemeentelijke herberg vol was en dat ik bij haar kon komen. Ik geloofde haar niet. Inchecken douchen was uit hangen en even relaxen op bed. Het is een grote hoge ruimte waar twintig stapelbedden in staan. Ruim uit elkaar. Er druppelen tot nog toe twaalf pelgrims binnen. Om half zeven ga ik eten maar moet tot zeven uur wachten. Ik loop een andere bar binnen wat ook een alberque is. Bestel een wijntje en krijg er een bak chips bij. Hier kan ik ook eten maar ik kies toch voor de bar waar ik net was. Iets meer een plaatselijke bar. Deze is groot en onpersoonlijk. Ja ga op het laatst nog eisen stellen ook. Nog even vermeldenswaardig, afgelopen zaterdag, bij terugkomst in de alberque na het eten, had ik Jolanda aan de lijn en zij vroeg heb je je oorkonde gehaald. Wij kijken elkaar aan, shit ligt nog in het restaurant, daaag Jolanda en snel terug. Gelukkig lag hij achter de balie. Maartje zij, hier heeft hij zesenentwintighonderd km voor moeten lopen, vergeten wij hem ommee te nemen. De obers moesten er ook om lachen. De laatste dagen zijn nu echt ingegaan. Nog drie dagen lopen wat voor mij raar is, na zoveel dagen lopen. Maar ik verheug me wel op het idee dat ik dan naar huis ga. En ik ben er ook wel aan toe het is lang genoeg geweest. Lekker gegeten eerste helft spanje tegen montenegro gezien. Terug naar alberque. Word verwelkomd door twee schotse meiden die ik een dagof vijf zes geleden heb ontmoet. Zij hadden wijn gekocht. Ik moest er bij komen zitten. Het duitse meisje evenals een pools meisje zat er ook bij. Toen nog aangevuld door een jongen uit chicago en een man van zeventig uit rusland. Dus weer veel nationaliteiten bij elkaar was erg gezellig. Half elf naar de slaapzaal waar alles al in rust was.
Keep on walking : voetje voor voetje ( Nog efkes).👍🙋♂️
We hebben in ieder geval genoten van de mooie verhalen en foto,s.
Nog veel plezier en geniet nog van de laatste daagjes .
Gr amigo👍🏽👊🏽😀
Maar gewoon een lieve verrassing!!😍
Nog enkele dagen en dan home sweet home Martien. Het zal wel weer wennen zijn zo alleen met Jolanda😜😅
Nog veel plezier de laatste daagjes..😘🐾