08.06.2019 negenendertigstedag. 18.5km van Vezuley asr Chemin

Kwart voor zeven ging er ergens een wekker af. Even relaxen dan wassen tas inpakken en opruimen. Kwart over zeven ontbijt beneden. Koffie stokbrood en geroosterd stokbrood boter en sjam. Acht moesten we in de kerk zijn voor de pelgrimszegen. Maar net op tijd. De dames van de opvang stonden ons al op te wachten. Moesten vooraan gaan zitten. Staan dus. Vier mannen en acht vrouwen in een koekoeksclanachtig pak, de vrouwen een doek om hun hoofd, met de rug  naar ons toe. Ze beginnen meerstemmig psalmen te zingen. In het frans. Na een half uur moeten wij naar voren komen. En weer zingen tot wij uiteindelijk de zegen kregen en we konden gaan. Nog een prentje met een medalion van Maria in ons hand gedrukt. En weg foto gemaakt afscheid genomen en lopen. Wat geld pinnen zal de komende dagen niet kunnen. Bankpasje kwijt. Rugzak af zoeken niks. Ander pasje dan maar. Langs de bakker. Loop de eerste uren stevig te balen. Mijn eerste stop chocolade broodje eten. Pasje zoeken en ja hoor zat bij mijn creditial. Had laatste keer bij de gite moeten pinnen. Maar weer verder maar nu wat beter gemutst. Kom ik uit een bos, beneden een vallei omzoomd door bossen. Ik dacht genoeg klaprozen gezien te hebben. Zover als ik kon kijken overal klaprozen, hondskruid en grote ratelaar. Ik raak niet uitgekeken en gefotografeerd. Ga nog bijna op een bijenorchus staan. Ja dat is weer even euforie. Ik heb vandaag de kortere route van maps me. te lopen achtien km. Blijkt een goede keus te zijn. Als ik uit de bossen kom zie ik voor me een grote vallei zacht glooiend. Daar mag ik doorheen. Ergens in het midden moet ik zijn. Geniet erg van de mooie vergezichten na al die bossen. Van verre zie ik langs een veld lange staken de lucht in steken. Vogelverschrikkers denk ik. Een rood hesje een goene doek en verder op wat onduidelijks. Dit alles langs een groot veld. Als dit moet werken? vraag ik me af. Als ik bij het einde van het veld ben staan er drie kort bij elkaar en tot mij  verbazing hangen er dode konijnen aan. Bij de laaste moest ik er zowat onderdoor. Erg bizar. Was tijd om wat te eten maar liep toch maar even door ik zag een dorpje waar ik op een bankje hoopte. Niks bankje. Het dorp door op een splitsing stonden wat bomen met een groot kruisbeeld. Daar in het gras gaan liggen en wat eten en rusten.  Nog ongeveer vijf km te gaan. Na nog een paar pittige klimmetjes aan gekomen in Chemin. In de pelgrims herberg .                      L'Esprit du Chamin.  Deze word gerund door Nederlanders. Ze noemen het de herberg voor en door pelgrims. Huberta en Arno zijn de eigenaren. Ik word door Huberta erg gastvrij ontvangen met een biertje. Wat als je aankomt, na toch weer achtien km met een rugzak van elf kg en dan een laatste pittig klimmetje, erg fijn is om te drinken. Ik word rondgeleid door de herberg en kan kiezen waar ik wil slapen. Er zijn vier twee persoonskamers en een slaapzaal voor zespersonen. Ik kies voor een kleingezellig twee perssoons kamertje waar de prachtige oude stutbalken goed te bewonderen zijn. Lekker douchen de was doen. Momenteel schijnt de zon, was op de waslijn en dan een lekker kopje kruiden thee in de zon en ik ben weer helemaal top. Er is een zwitsers stel te voet en een Nederlands stel per fiets. Zij komen uit Meerveldhoven dus dat klikt meteen. Samen verhalen uitwisselen. Om zeven uur samen dineren. De gastvrouw stelt voor om ons zelf voor te stellen. Zodat we wat van elkaar weten. Prima maaltijd lekkere goulash soep, rijst, warm groente gerecht, salade, pastasalade met appeltjes, kaassausje en een perentaartje met ijs toe. Dit afgeblust met een lekker wijntje koffie en een eigengemaakt druivenborreltje toe. Was erg gezellig onderelkaar. Ik had al besloten om een dag te pauseren alvorens de nog steviger klimmende route te beginnen. En dat was dus een erg goede keuze. Lekker moe naar bed. Geen tijd om mijn verslagje af te maken. Morgen tijd genoeg.