03.06.2019 vierendertigste dag. 29km. van Bouilly naar Ervy le Chatel

Ontbijt samen met een Belgisch stel. Zij liepen van hun woonplaats tot Vezelay. Maar zij liep maar max. achtien km per dag daarom bracht de eigenaar ze eerst een km of zeven weg. Hij bood mij aan om mee te rijden maar heb het vriendelijk afgeslagen. Meteen bij het verlaten van het dorp een giganties groot klaprozenveld. Ik loop de eerste km langs een asfaltweg die erg stijl omhoog gaat. Na een tijdje klimmen zie ik in een grote bocht van de weg een man op zijn knieen fotos maken. Ik er heen en zag het al, orgideeen. Ja zij de man antosiast, en hij wees ernaar. Er stonden een aantal soorten. Bosvogeltje, Poppenorches, Soldaatje, beienorches, mannetjesorches, Hondskruit en een nachtorches soort. Op mijn knieen, rugzak nog om, en fotos maken. Is ook wel iets om antosiast van te worden. Het klimmen was ik zo vergeten. De man maakte wat fotos van mij en vroeg mijn mailadres. Ben benieuwd. Hij vertrok en ik al speurende verder zag er nog verschillende maar geen nieuwe. Na twee uur lopen op een bankje even rusten. Moet wel vaart gaan maken.nog maar vier km gelopen. Dus even de pas er in hondskruit zag ik wel honderden. Op een gegeven moment liep ik er gewoon tussen door samen met honderden wilde weit planten vol op bloeiend. Het bleef wel klimmen en dalen steeds weer. Op vijftien km kwam ik een klein restaurantje tegen. Even gestopt om wat te eten en drinken en door. Ik begon het klimmen zat te worden, loop ik ook nog twee km om. Dus toen ik op de plaats van bestemming was, was ik er ook helemaal klaar mee. Op mijn adres, een kerkelijk onderdak, was niemand. Ik had gebelt dat ik zou komen. Het was al half zes. Op het kantoortje stak de sleutelbos. Op een brief stond dat ik aan moest bellen. Na enig zoeken vond ik een drukknop. Bellen maar gebeurde niets. Even wachten dan maar.  Niets de sleutels gepakt en het andere gebouw open gemaakt. Een soort kantine maar een grote rotzooi. De wc zagen er ook niet al te florisant uit. Al in geen jaren geruimd. Boven gekeken allemaal rotzooi kamers. Geen slaapkamer gezien. Maar weer naar buiten.  Bellen telefoon ging over maar ik hoorde hem. Lag in kantoor op het bureau. Zag het eigenlijk al niet meer zo zitten. Vast wat eten gekocht in een tabakzaak, supermarkt was opgeheven. Bellen naar de enige bb in het dorp. Nee zat vol. Zullen die Belgen van vanmorgen wel zitten. Wat nu zei ik, ik ben te voet, bel over vijf min. maar terug ik ga wat zoeken. Bellen, ja ze had wat gevonden. In het dorp naar het cafe restaurant gaan, hij verwacht je, kan alleen niet meer koken. Oke en heel erg bedankt. In het cafe, stevige eigenaar pakt een sleutelbos. Kom hij kent drie woorden engels we lopen door het dorp naar een oud pand met allemaal slaapkamers. Wc douche pelgrimprijs incl. ontbijt veertig euro okee, okee allang blij dat ik iets heb. Ontbijt zeven uur, nee acht uur is tijd genoeg morgen ga ik iets rustiger aan doen. In een van de kamers vind ik een elektrisch kookplaatje. Heb net een blik ravaolie gekocht. De helft eruit en het blik een half uurtje laten pruttelen. Eten, wat sinasappelsap wat pruimen en buik weer rond. Tja af en toe een beetje primitief moet kunnen. Maar ter compensatie dadelijk nog een zakje chips met een klein flesje wijn. Morgen weer gewoon een nieuwe dag.